Synteza chlorowodorku heroinymetodami tradycyjnymi, wykorzys

Schwyzer

1. Ekstrakcja morfiny z opium

MORPHINAE HYDROCHLORAS.
Chlorowodorek morfiny.

Synonimy.-Morphiae Murias; Morphiae Hydrochloras; Hydrochlorate of Morphia.
C17H19O3N,HCl,3H2O.

Można go otrzymać w następujący sposób:-

Przygotować

Opium, krajane.....1 funt (453,59 g)
Chlorek wapnia ....3/4 uncji (21,262 g)
Oczyszczony węgiel zwierzęcy...1/4 uncji (7,088 g)
Rozcieńczony kwas solny..2 uncje płynu (56,82 ml), lub wystarczającą ilość
Roztwór amoniaku-na każdy następny raz dodania...wystarczającą ilość
Woda destylowana-na każdy następny raz dodania...wystarczającą ilość

Macerować krajane opium (453,59 g) przez 24h 2 półkwartami wody (1.137 l), i zlać ciecz znad surowca. Macerować pozostałość przez 12h 2 półkwartami wody (1.137 l), zlać ciecz znad surowca, i powtórzyć proces z taką samą ilością wody (1.137 l), poddając nierozpuszczalną pozostałość silnemu wyciśnięciu w prasie (np. prasie śrubowej lub hydraulicznej). Połączyć ciecze, odparować na łaźni wodnej (najlepiej pod zmniejszonym ciśnieniem), do objętości 1 półkwarty (0.5683 l), i przecedzić przez kaliko. Teraz wlać roztwór utworzony z chlorku wapnia (21,262 g) rozpuszczonego w 4 uncjach płynu (113,64 ml) wody destylowanej, i odparowywać (najlepiej pod zmniejszonym ciśnieniem) dopóty dopóki mieszanina będzie w takim stopniu stężona aby po ochłodzeniu skrzepła. Zawinąć masę w podwójną fałdę mocnego kaliko, i poddać ją silnemu wyciśnięciu w prasie, zachowując ciemną ciecz która się podczas tego procesu wydzieliła. Rozetrzeć wyciśnięty placek z około połową półkwarty (~284,15 ml) wrzącej wody destylowanej,całość wyrzucić na sączek z bibuły, a pozostałość przemyć dobrze wrzącą wodą destylowaną. Przesączone ciecze odparować tak jak wcześniej, ochłodzić, i doprowadzić do ich skrzepnięcia. Masę powtórnie poddać wyciśnięciu; w przypadku uzyskania bardzo zabarwionej masy, ten proces powtórzyć trzykrotnie, zawsze zachowując wyciśnięte ciecze. Rozpuścić placek filtracyjny w 6 uncjach płynu (170,46 ml) wrzącej wody destylowanej; dodać węgla zwierzęcego, i wytrawiać przez 20 minut. Roztwór przesączyć, przemyć sączek i węgiel wrzącą wodą destylowaną, i do w ten sposób otrzymanego roztworu dodać roztwór amoniaku (10-proc. roztwór wodny amoniaku) w niewielkim nadmiarze (do pH 9). Wydzieloną podczas chłodzenia cieczy morfinę zebrać na sączku z bibuły, i przemywać zimną wodą destylowaną dopóty dopóki popłuczyny przestaną dawać osad z roztworem azotanu srebra słabo zakwaszonego kwasem azotowym. Z ciemnych cieczy wyciśniętych w powyższym procesie można otrzymać jeszcze mniejszą ilość morfiny przez rozcieńczenie ich wodą destylowaną, strącenie roztworem potażu dodanego w dużym nadmiarze, przesączenie, i przesycenie przesączu kwasem solnym (pH 3). Tą kwaśną ciecz wytrawia się małą ilością węgla zwierzęcego, i sączy, otrzymując po dodaniu amoniaku (10-proc. roztwór wodny) (do pH 9) małą ilość czystej morfiny. Otrzymaną powyżej czystą morfinę zawiesić, w 2 uncjach płynu wrzącej wody destylowanej (56,82 ml) umieszczonej w porcelanowej puszce utrzymującej gorąco, i dodać stopniowo przy stałym mieszaniu rozcieńczony kwas solny (10-proc. roztwór wodny) postępując ostrożnie, w taki sposób aby morfina uległa całkowitemu rozpuszczeniu a pH roztworu było kwaśne (pH 4,0). Odłożyć do ochłodzenia i krystalizacji. Odsączyć kryształy i suszyć je na sączku z bibuły. Przez dalsze odparowanie cieczy macierzystej, i powtórne ochłodzenie, otrzymuje się dodatkową porcję kryształów.

Objaśnienie do części szczegółowej

Kwas solny bez bliższego określenia oznacza produkt o zawartości około 25-proc. HCl.
Kwas azotowy bez bliższego określenia powinien mieć około 25-proc. HNO3

Postać i Próby.- W białym proszku lub w postaci cienkich słupów o jedwabistym połysku, nie ulegający zmianie przez wystawienie na działanie powietrza. Chlorowodorek morfiny jest rozpuszczalny w 24 cz. wody w zwykłej temperaturze a łatwo rozpuszczalny w spirytusie. Roztwór wodny chlorowodorku morfiny daje biały osad z azotanem srebra, biały osad z potażem, który ulega ponownemu rozpuszczeniu po dodaniu nadmiaru alkali. Chlorowodorek morfiny po zwilżeniu mocnym kwasem azotowym zmienia barwę na pomarańczowoczerwoną a po zwilżeniu roztworem nadchlorku żelaza przybiera barwę zielonkawoniebieską. Chlorowodorek morfiny ogrzewany z mocnym kwasem siarkowym i szczyptą arsenianu sodu daje niebieskawozielony odcień. Chlorowodorek morfiny po zapaleniu przy dostępie powietrza atmosferycznego spala się bez zostawienia jakiejkolwiek pozostałości. 20 gran (1,296 g) soli rozpuszczonej w połowie uncji ciepłej wody (14,174175 g), przy dodaniu amoniaku w najmniejszym możliwym nadmiarze, daje po ochłodzeniu krystaliczny osad, który, po przemyciu zimną wodą, i wysuszeniu na łaźni wodnej, waży 16 gran (1,037 g).

Dawka.1/8 do 1/2 grana (8.1-32.4 mg).

Piśmiennictwo:
British Pharmacopoeia, 1885, str. 274-276.

2.Acylacja (acetylacja) wolnej zasady morfiny do zasady heroiny

W celu otrzymania w miarę możliwie czystej substancji wyjściowej przygotowano 23.1 g próbkę hydratu morfiny przez przekrystalizowanie 25 g handlowo wyprodukowanego hydratu morfiny z 200 cm3 wodnego roztworu metanolu. 23 g przekrystalizowanej substancji rozpuszczono w 100 cm3 bezwodnika octowego i ogrzewano pod chłodnicą zwrotną w ciągu 20 godzin, aż do ilościowej przemiany morfiny do diacetylomorfiny, lub heroiny (roztwór ogrzewano do temperatury nie przekraczającej temperatury wrzenia bezwodnika octowego(140°C)). Pod koniec okresu ogrzewania pod chłodnicą zwrotną, bezwodnik octowy i kwas octowy oddestylowano próżniowo z mieszaniny pozostawiając mocno zabarwiony olej zawierający zarówno heroinę jak i octan heroiny. Aby otrzymać wszystką tą substancję w postaci wolnej zasady heroiny, przeprowadzono następującą procedurę: olej rozpuszczono w nadmiarze octanu etylu, łagodnie podgrzano i odbarwiono przy użyciu węgla aktywnego wysoko adsorpcyjnego (Norit), jako czynnika odbarwiającego. Odbarwiony roztwór odparowano na łaźni parowej do objętości 50 cm3 po czym umieszczono na noc w chłodnym miejscu. Skrzepłą heroinę oddzielono od roztworu supernatantu przez odsączenie. Otrzymany związek przemyto zimnym octanem etylu do usunięcia wszystkich śladów roztworu.

Piśmiennictwo:
US Patent 2,890,221.

3. Otrzymywanie soli chlorowodorku heroiny

Sól chlorowodorku diacetylomorfiny (czyli heroiny) otrzymuje się przez rozpuszczenie wolnej zasady diacetylomorfiny w etanolu i dodanie stężonego kwasu solnego (c. wł. 1,19) aż pH roztworu będzie słabo kwaśne (papierek czerwieni Kongo). Otrzymane białe ciało stałe odsącza się, przemywa eterem etylowym i suszy w suszarce.

Piśmiennictwo:

[1] L. H. Welsh, J. Org. Chem. 1954, 19, 1409.
[2] F. I. Carroll, C. G. Moreland, G. A. Brine, J. A. Kepler, J.
Org. Chem. 1976, 41, 996.
[3] G. A. Neville, I. Ekiel, I. C. P. Smith, Magn. Reson. Chem.
1987, 25, 31.
[4] C. I. Wright, J. Pharm. Exp. Ther. 1941, 71, 164.

4. Chlorowodorek diacetylomorfiny

C21H23O5N,HCl=405,73

Biały krystaliczny proszek, łatwo rozpuszczalny w wodzie i alkoholu, wykazujący odczyn obojętny, jednakże jest nierozpuszczalny w eterze. Temperatura topnienia: około 230°C.

Piśmiennictwo:
Farmakopea Japońska 1905, str. 211.